Wie is de echte Jezus?

In het strafrecht komt het zelfden voor dat mensen een volledig pardon afwijzen. In 1915 had de eindredacteur van de stadsredactie van de New York Tribune, George Burdick geweigerd zijn bronnen te noemen en daarmee de wet overtreden. President Woodrow Wilson gaf hem amnestie voor alle vergrijpen die hij had “gedaan of mogelijk heeft gedaan”. Wat Burdick’s zaak historisch maakt, is het feit dat hij de amnestie afwees. Dat bracht de zaak voor het Hoger Gerechtshof, die Burdick in het gelijk stelde en uitsprak dat een presidentieel pardon niemand opgelegd kan worden.

Als het gaat om het afwijzen van de vergeving door Christus, geven mensen allerlei redenen op. Sommigen menen dat er niet voldoende bewijsmateriaal is. Maar andere, zoals Bertrand Russel en hele rits andere sceptici zijn onvoldoende geïnteresseerd om de zaak werkelijk te onderzoeken. Anderen kijken niet verder dan bepaalde hypocriete christenen die ze kennen en wijzen op hun liefdeloze en inconsistente gedrag als excuus. En weer anderen wijzen Christus af omdat ze God de schuld geven van een droevige of tragische ervaring die ze hebben opgedaan.

Maar Zacharias, die in debat is gegaan met intellectuelen op honderden universiteiten, gelooft dat echte reden waarom de meesten God afwijzen van morele aard is. Hij schrijft:

“Een mens wijst God niet af vanwege intellectuele eisen of gebrek aan bewijs. Maar hij doet het uit moreel verzet tegen het idee dat hij een God nodig zou hebben”.¹⁹

Het verlangen naar morele vrijheid hield C.S. Lewis van God af gedurende zijn langste tijd als student. Nadat zijn tocht naar de waarheid hem bij God bracht, legde Lewis uit dat acceptatie van Christus meer inhoudt dan alleen een intellectuele instemming met de feiten. Hij schrijft:

“De gevallen mens is niet simpel weg een onvolmaakt schepsel dat verbetering behoeft. Hij is een rebel, die zijn wapens in moet leveren. Wapens inleveren, overgeven, excuus aanbieden, je realiseren dat je op het verkeerde spoor loopt en je opmaken om geheel op nieuw te beginnen. Dat is wat christenen ‘berouw’ noemen."²¹

Berouw houdt een radicale ommekeer van denken in. Dat gebeurde met de voormalige sterke man van Nixon. Toen Watergate aan het licht kwam, begon Colson anders over het leven te denken. Hij voelde zijn eigen gebrek aan doel in het leven en begon “Mere Christianity” (“Onversneden christendom”) van Lewis te lezen, dat een vriend hem gegeven had. Als getraind jurist nam Colson een kladblok en begon Lewis argumenten op te schrijven. Calson haalt op:

“Ik wist dat mijn tijd gekomen was.. Zou ik Jezus Christus als Heer van mijn leven aanvaarden? Het was als een poort waar ik voor stond. Ik kon er onmogelijk omheen. Ik zou er in gaan of buiten blijven. Met ‘misschien’ of ‘ik heb meer tijd nodig’ hield ik mezelf alleen voor de gek.”

Na een inwendige strijd kwam deze voormalige assistent van de president van de Verenigde Staten tot het inzicht, dat Jezus Christus zijn volledige toewijding verdiende. Hij schrijft:

“En toen, vroeg op een vrijdag morgen, toen ik alleen zat en staarde naar de zee, waar ik van hou, sprak ik woorden waarvan ik nooit had geweten dat ik ze zou begrijpen of uitspreken; “Heere Jezus, Ik geloof U. I aanvaard U. Kom alstublieft in mijn leven. Ik geef me aan U over.” ²¹

Kik Hier om verder te lezen over: "Doet Jezus er vandaag de dag toe?"

TERUG | VOETNOTEN | VOLGENDE

HOME | OVER ONS | COMMENTAAR | BRONNEN (Eng)